คอมพิวเตอร์เครื่องแรกของฉัน
ในอัลบั้มเล่มหนึ่ง มีบทหนึ่งบทในนั้น
มีสแตมป์ที่ฉันอยากประพันธ์ถึงเธอ
เนื้อความข้างในที่เขียน
บอกเล่าเรื่องราว
ให้ได้คิดถึงอดีตเสมอ
.
ในอดีตเลยนั้น
คอมพิวเตอร์ จะต้องมีขนาดใหญ่
การใช้งาน ถึงจะมีความสะดวกสบาย
ซึ่งต้องมีแผ่นโปรแกรมไว้รอท่า
เป็นกล่องมีนับสิบแผ่นโปรแกรม
ช่องใส่แผ่นดิสก์ มี 2 ช่อง
ช่องแรก ใส่แผ่นโปรแกรมระบบปฏิบัติการ
ช่องที่สอง ใส่แผ่นโปรแกรมประยุกต์
จอภาพก็มีสีเดียว
.
ต่อมา
มีหน่วยความจำสำรองขนาดใหญ่
ติดตั้งไว้ภายในเครื่องคอมพิวเตอร์
ช่องใส่ดิสก์ก็ลดเหลือช่องเดียว
ปัจจุบันไม่เหลือ แม้แต่ช่องเดียว
.
ปัจจุบัน
คอมพิวเตอร์ย่อเล็กลง
แต่มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น
ทำงานได้เร็วขึ้น
แสดงผลได้ละเอียดขึ้น
.
พัฒนาให้มีขนาดเล็กลงมาก
จนนำมาวางอยู่บนฝ่ามือ
หรือ ถือมือเดียว ก็ทำได้
กล่อง CPU ที่เคยหนักมาก และขนาดใหญ่
เดี๋ยวนี้ ถูกทำให้เล็กเท่าหัวแม่มือก็มีแล้ว
.
วันนี้
เปิดดูสมุดสแตมป์
พบภาพวาดเครื่องคอมพิวเตอร์สมัยก่อน
ซึ่งการส่งจดหมาย
ในอดีต ต้องติดสแตมป์
ตามน้ำหนักของพัสดุ
ทักษะนี้คนรุ่นใหม่น่าจะไม่ถนัดแล้ว
.
สมัยนี้
เราสื่อสารกันหลายวิธี
ทุกคนมี สมรรถนะดิจิทัล กันหมดแล้ว
จะส่งอีเมลแบบตัวต่อตัว
จะส่งข้อความในกลุ่ม
จะสนทนากลุ่มย่อย
จะโพสต์ขึ้นเพจหรือเว็บไซต์
เผยแพร่เป็นสาธารณะก็ทำได้
.
สรุปว่า
การติดต่อสื่อสาร มีหลายวิธีให้เลือกใช้
และยังได้รับการพัฒนาอยู่ตลอดเวลา
ให้ล้ำยุคล้ำสมัย ยิ่งขึ้นไปทุกวัน
https://vt.tiktok.com/ZSFfBNJkw/
คอมพิวเตอร์เครื่องแรกของฉัน
#คอมพิวเตอร์
#สแตมป์
#การสื่อสาร
#ไปรษณีย์
#องค์ประกอบ
#หน่วยความจำ
